این نکته بدیهی را برای آگاهی و توجه عموم شاهنامه خوانان باید متذکر شد که چون شاهنامه به زبان و تلفظ دوره ی فردوسی سروده شده است امروز نیز تا جایی که آن تلفظها و خوانشها از راه مطالعات و گواهی های زبان شناختی و ادبی برای ما معلوم است، باید به آن صورت خوانده شود نه موافق با تلفظهای فارسی معاصر.
از مهم ترین این کلمات که رعایت قرائت کهن و درست آنها در خواندن شاهنامه لازم است می توان به (وُ ) در آغاز مصراع و بیت (وُدیگر، وُزان، وُگر و…)، سخُن، کَهُن، سُوار، خَوش، خَود و خَورد(در محل قافیه)، یَکی، مَی، تُوِی و خسرَوی اشاره کرد. در شاهنامه تصحیح دکتر خالقی مطلق و همکارانشان، تصحیح آقای جیحونی و ویرایش دکتر کزازی (نامه باستان) تلفظ این گونه واژگان با حرکت گذاری نشان داده و کار علاقه مندان آسان تر شده است.
دکتر سجـاد آیدنلو. دفتــر خســروان. صصـ ۱۶۷-۱۶۸
