نام فردوسی در منابع به صورتهای گوناگونی مانند حسن، منصور، محمد، احمد و اسم پدرش، احمد، علی اسحاق، منصور و محمد آمده است.
از این میان شادروان دکتر ریاحی، حسن بن علی را برگزیده اند و مرحوم استاد محیط طباطبایی و دکتر خالقی مطلق، منصور بن حسن را که در مقدمه شاهنامه نسخه فلورانس (۶۱۴ه.ق) و ترجمه عربی بنداری نیز آمده است. دکتر شفیعی کدکنی با بررسی کنیه ها و نامهای دانشمندان در تاریخ نیشابور رابطه جالبی بین آنها یافته اند بدین صورت که بیشتر کسانی که کنیه شان ابوالحسن است علی نام دارند و غالب ابوعبدالله ها، محمد و تقریبا بیشتر ابوالقاسم ها، حسن. براساس این قرینه چون کنیه فردوسی ابوالقاسم بوده، احتمال اینکه نامش «حسن» باشد بیشتر از «منصور» است.
برای مطالعه بیشتر ر.ک به..
_محیط طباطبایی،محمد؛ “نام فردوسی چه بود؟” فردوسی و شاهنامه، صص ۱۸-۲۰.”
_ریاحی، محمد امین؛ سرچشمه های فردوسی شناسی،صص۴۷۹ و۴۸۰ همو؛ فردوسی صص۶۴ و ۶۵
_خالقی مطلق، جلال؛ “نگاهی تازه به زندگینامه فردوسی” نامه ایران باستان ص۳.
-
1 فوری فراخوان یاری رسانی به م
-
2 شما ایرانیها مانند یک صد دلاری هستید
-
3 کشورهای دور و بر ایران؛ ثروتمندان کوچک
-
4 انتشار تصاویری زیبا از ظرفیتهای گردشگری ایران
-
5 گرسنگی در جهان
-
6 سد خاکی روستای نومندان
-
7 نقالی از شاهنامه
-
8 خصوصیات جوانمردی در شاهنامه
-
9 تاثیر قصه رستم و اسفندیار
-
10 اسطوره و حماسه و تاریخ در شاهنامه