نباید از اشتباه کردن بترسیم؛ اگر اشتباهاتمون رو به درستی مورد درک و شناخت قرار بدیم، میتونن تجربهای مفید و سازنده برای پیشرفت بیشتر و سکوی پرتابی به سوی موفقیت باشند.
کسی که هیچ اشتباهی نداره، هرگز فعالیت جدید و به دردبخوری رو امتحان نکرده و چیزهای جدید یاد نمیگیره؛ و یا موقع قرار گرفتن در موقعیتهای جدید، برای پیشگیری از هر اشتباه جزئی و کماهمیت، دقتی وسواسگونه به خرج میده که هم باعث تعلل و کندی کار خواهد شد، و هم عذابی بیهوده به خودش تحمیل میکنه.
البته ایجاد خسارات بزرگ و غیرقابل جبران، نه اشتباهی عادی، بلکه نشانهی کوتهفکری و بیمسؤولیتی هستند؛ آسیب رساندن به دیگرانی که زندگی و سرنوشتشون میتونه به عملکرد ما بستگی داشته باشه، نمیتونه فقط اشتباه محسوب بشه
در حالیکه عدهی زیادی حتی از اشتباهاتی که میتونن باعث رشد و پیشرفت بشن واهمه دارند، عدهی دیگری هستند که از هر گونه جنایت غیرمستقیم و ناآشکار واهمه ندارند و هر جنایتی که مرتکب بشن، حتی اگر آشکار بشه نام اشتباه و خطا بر اون میذارن و با وجدانی مرده و خیالی راحت، میگن انسان جایزالخطاست