حرفامو ” بشنو ” تا سبک شم
مولانا انسانِ اندوهگین رو به اتاقی پُر از دود تشبیه میکنه اون میگه این دودها فقط از طریقِ “شنیده شدن” از اتاق خارج میشن
“گفتن” کافی نیس؛ شنیده شدن هست که اتاق‌های جان رو روشن میکنه و شنیده شدن یعنی شنوندهٔ خوب
زین دودناک خانه گشادند روزنی
شد دود و اندر آمد خورشید روشنی