خودآگاهی طرف مقابل

عشق، درک متقابل عمیق بین دو نفره؛ با پذیرش کامل تیرگی و روشنی درون همدیگه.

اینکه بتونی یه فرشته‌ی بی‌عیب و نقص رؤیایی رو دوست داشته باشی که هنر نیست. مهم اینه بعد از شناخت کامل و آگاهی از نواقص و نقاط ضعف طرف مقابل، بتونی همچنان دوستش داشته باشی.

فرد ناآگاه، از معشوق یک تصویر ذهنی رؤیایی و غیرواقعی میسازه و چشمش رو بر عیوب او میبنده؛ و اگر موفق بشه این رابطه رو به #ازدواج ختم کنه، توی #زندگی_مشترک چشمش به حقیقت باز میشه و احساس میکنه فریب خورده.

فرد آگاه این حقیقت رو درک میکنه که هر فردی ترکیبی از تمایلات والا و مخرب و مجموعه‌ای از صفات مثبت و منفی هست؛ یعنی خاکستری، نه سیاه یا سفید

و تنها چیزی که در مورد طرف مقابل مهمه، اینه که آیا خودآگاهی داره و عیوب خودش رو میدونه و می‌پذیره و در جهت مدیریت هیجانات و رفتارش و خودسازی و رشد و بهبود مداوم خودش، تلاش کارآمد کرده و میکنه یا نه؟