شبیه کوهی سخت و محکم، استوار و پابرجا در سخت ترین شرایط و سردترین شبها و روزها دوام می آورم
نمی شکنم، نمی لرزم، نمی افتم
اما تمام دغدغه های سر ریز شده از قله های طاقتم را بیرون میریزم،
تمام سکوت های بیات شده را فریاد میزنم،
و چه منظره ی هولناکیست فوران آتشفشانی که به خاموشی مداومش ایمان دارند
ولی
آرام که میگیرم ، گدازه های خشم و ناامیدی ، زیباترین تندیسها را ساخته و با شکوهتر میشوم
ایستاده تر از همیشه
ایرادی ندارد، اگر گاهی فرو بریزی و نا امید شوی
تندیس زیبای خود را صیقل میدهی