۱۵۱سال قبل یعنی سال ۱۸۶۹، شعری درباره قرنطینه توسط کاتلین اومارا سروده شد و سپس در زمان آنفلونزای همه‌گیر سال ۱۹۱۹ اسپانیا با این عکس دوباره منتشر شد
“و مردم در خانه‌های خود ماندند
و کتاب خواندند
و شنیدند
و استراحت کردند
و ورزش کردند
و بازی کردند و به هنر پرداختند
و راه‌های تازه‌ای از بودن را آموختند
و متوقف شدند و عمیق‌تر گوش دادند
برخی مراقبه کردند، برخی دعا کردند
برخی با سایه‌هایشان ملاقات کردند
و مردم شروع کردند به تفکراتی متفاوت
و مردم شفا یافتند
و در غیاب مردمانی که به روش‌های جاهلانه، خطرناک، بی‌معنی
و بی‌رحمانه زندگی می‌کردند
زمین شروع کرد به شفایافتن
و زمانی که خطر برطرف شد،
مردم خودشان را یافتند
آنان برای مردگان عزاداری کردند
و انتخاب‌های تازه داشتند
و دیدگاه‌های تازه‌ای را خواب دیدند
و روش‌های تازه‌ای را برای زندگی کردن آفریدند
و زمین را بطور کامل شفا دادند
درست همانگونه که خودشان شفا یافتند ”
شبتون خوش ️