شعر، استخدام کلمات است، به نحوی که بتواند برانگیزنده باشد، گشایش درون ایجاد کند، انسان مقید را اندکی به سوی رهایی رهنمون شود و تسلی خاطر بخشد اگر این ماموریت را توانست انجام دهد چه در قالب قدیم باشد و چه در قالب نو، شعر شناخته می شود، وگرنه باد هواست، ردیف کردن یک سلسله کلمات مکرر توخالی است
گفتگو درباره عقلانیت و نوگرایی
محمد علی اسلامی ندوشن
