✅ پدر یا مادری که در رابطه زوجی، فرزندان خود را وسیله رسیدن به خواسته هایش می کند نه صلاحیت پدر و مادری دارد و نه صلاحیت همسری، منظورم دقیقا همان مادری است که فرزند شیر خواره خود را تنها می گذارد تا همسرش در رفتارش تجدید نظر کند یا مردی که همسرش را تهدید می کند که در صورت طلاق، او را از دیدن فرزندان محروم می کند،
مادر یا پدری که از فرزندش می خواهد از او در مقابل همسر جانبداری کند یا والدی که می نشیند و برای بچه ۶ ساله خود از مشکلات زن و شوهری می گوید و به اصطلاح خود را آرام می کند ؛
همه این قضایا گویای این هستند این طور افراد فرزند را به خاطر رضایت زندگی بیشتر به دنیا نیاورده اند بلکه فرزند وسیله ای برای حل شدن مشکلات زناشویی بوده است یعنی این افراد با خود خواهی تمام، زندگی یک انسان(فرزندشان) را فدای خود می کنند.
اینکه من هرکاری کردم موفق نشدم وباز کار خود را می کند پس مجبور شذم از بچه استفاده کنم توجیه درستی نیست چون از یک رابطه معیوب نباید فرزندی متولد شود اینکه تاکید می شود تا ۴ یا ۵ سال بعد از ازدواج صاحب فرزند نشوید یکی از دلایلش دقیقا همین مورد است که شما تا از صلاحیت خودت و همسرت مطمئن نشوید نباید فرزندی به دنیا بیاورید.
زن و مردی که بعد از ۵ سال مشکلات حاد نداشته باشند و از رابطه رضایت داشته باشند با احتمال زیاد در اینده هم این روند خوب ادامه خواهد داشت استثنائاتی هم ممکن است در آینده وجود داشته باشد و حساب آنها جداست یاد بگیریم فرزندان ابزار کنترل همسر نیستند این کار به معنای ویران کردن بنیان خانواده است.
که همه باهم به ویژه فرزندان قربانی خواهند شد.