رابطه نیاز به توجه و مراقبت دایمی داره؛ حتما در هر شبانهروز و به طور مستمر باید تغذیه عاطفی و تعاملات کافی وجود داشته باشه، تا پس از مدتی به ناگهان متوجه نشیم که شکافهای عمیق و گاه غیرقابل جبرانی بین اعضای خانواده به وجود اومده.
منظور از تعامل، صرفا انتقال اطلاعات ضروری که باید به فرد دیگه بدیم یا وظایف روزمرهای که باید در قبال همدیگه انجام بدیم، نیست؛ بلکه در فضایی به دور از تلفنهای کاری و ارتباطات مجازی و … زمانی رو فقط به تحکیم رابطه خودمون با افراد خانواده اختصاص بدیم و گفتگوی صمیمانهای در مورد احساساتمون داشته باشیم؛ هم با اشتیاق تعریف کنیم و هم با اشتیاق و شکیبایی گوش بدیم.
این مدت زمان در روزهای کاری، به ناچار اندک هست؛ اما روزهای تعطیل، فرصتی طلائی هستند که به جای رسیدگی به موارد عقبافتاده کاری یا پرسهزدنهای بیهدف در فضای مجازی، تماما به خودمون و افراد مهم زندگیمون اختصاص پیدا کنند.