در لشکرکشی کمبوجیه، فرزند کوروش بزرگ به مصر، شاهنشاه هخامنشی برای عبور از نواحی بیابانی و تامین آب مورد نیاز سپاه هخامنشی، ناگزیر به بستن پیمان همکاری با فرمانروای عرب این نواحی شد. برخی پژوهشگران پادشاه عربی که کمبوجیه را در لشکر کشی به مصر یاری کرد، پادشاه نبطیان می دانند.
پادشاه عرب پس از سوگند یاری کمبوجیه، ((امر کرد که تعدادی مشک از پوست شتر درست کنند و آنها را بر پشت شترها قرار دهند، سپس این کاروان را به صحرا برد و آنجا منتظر کمبوجیه شد)). لشکر کمبوجیه پس از عبور از غزه، وارد کویر شد و آن را به کمک اعراب طی سه روز پیمود. این اعراب از قبایلی بودند که در نواحی صحرایی و استپ های بین مصر و جنوب فلسطین مستقر بودند، گویا از این پس اعراب به عنوان متحدان هخامنشیان به شمار می رفتند و حتی از پرداخت مالیات معاف بودند.
در کتیبه بیستون نیز داریوش بزرگ، از ارابایه (Arabaya) به عنوان هجدهمین ایالت قلمرو حکومت خود نام می برد.