اگر متحد باشیم، هیچکس شکست نمیخوره
یکی از اشکالات اساسی اغلب ما چه در زندگی شخصی و روابط بینفردی خصوصی، و چه در زندگی اجتماعی و شغلی، و نهادهای اجتماعی و سازمانهای حرفهای، این هست که به جای اتحاد و کار تیمی، متمرکز بر تکروی و منفعتطلبی فردی هستیم
به جای اینکه فکر کنیم چطور میتونیم در کنار هم، دستاوردهای مطلوبی داشته باشیم که به نفع همه باشه، متمرکز هستیم بر اینکه چطور میتونم فقط از دیگری استفاده کنم تا به خواستههای خودم برسم؛ و این نگرش در رابطه عاطفی یا ازدواج منجر به آشفتگی و شکست رابطه خواهد شد
متحد شدن و دستیابی به پیامدهای مفیدش، نیاز داره که ابتدا در ذهنمون، از خودمحوری و تمرکز صرف بر خواستهها و نیازهای شخصی خودمون دست بکشیم، و بتونیم نیازها و منافع طرف مقابل، یا سایر افراد جمع رو هم درک کنیم و مورد توجه قرار بدیم
کانال بینش و خودشکوفایی