در بیان این احتمال که دنیای ما با زبان‌مان شکل گرفته است، نه فکرمان
️نوید نصرالهی شهری
تصور کنید، کودکی را که از بدو تولد در جنگل بزرگ شده است و پدرش شامپانزه‌ای باهوش و مادرش احتمالا ازمیمون‌های قبیله‌ی روبرویی‌ست که همیشه علاقه‌اش به تشکیل خانواده برایش دردسر ساز بوده این تارزان خیالی، احتمالاً می‌دانیم که نمی‌تواند صحبت کند، هرچند که انسان است و شاید بعد از دوازده سیزده سال بالغ هم شده باشد حال، اگر تصویری که هالیوود به ما داده است را کنار بگذاریم، بنظر شما این انسان بدوی قصه‌ی ما، چه مقدار انسان است؟ آیا با اجدادمان تفاوت آن‌چنانی دارد؟ آیا می‌توانید ذهنش را فراتر از شامپانزه‌ی پدر و یا میمون سوگولی همسایه متصور شوید؟
در طول تاریخ، کودکان فرال، یا همان بچه‌های انسانی که در سال‌های اولیه زندگی رها شده‌اند و با حیوانات رشد و نمود یافته‌اند، درموارد مختلفی دیده و همینطور تایید شده‌اند هرچند عجیب، ولی این افراد معمولاً، حتی تحت شرایط فشرده و طولانی مختلف، موفق به یادگیری زبان و یا حتی استفاده از توالت نشدند
متن کامل را در جستارها بخوانید
جامعه‌شناسی